مادر که نداشته باشی

هیچکس نمیفهمه تو دنیا چی بهت میگذره...
دلم میخواهد هیچ وقت خانه ات را بی تو نبینم

بی تو نخندم

و بی تو لذتی از غذایی که تو نپختی نبرم

دلم خانه ات را با تو میخواهد
باشی و باشیم و بخندیم به لکنت های بامزه ات
باشی و
چشمان تو هر لحظه هزار بار قربان ما برود
و چشم های ما پاسخ بدهند که "خدا نکند قربان بروی."
باشی و حرف رفتن بزنی;
چنگ بکشی روی تمام خاطراتت در خانه ی آرزو های بچگی مان
باشی و باشیم و ببینیم که میخندی
خانه ات را باقربان رفتن هایت دوست دارم
کاش بمانی